Motortest Kawasaki Z H2: tijd voor superlatieven

Kawasaki heeft het zichzelf niet gemakkelijk gemaakt. Ze gaven ons de kans om de nieuwe 200 pk sterke Z H2 op drie verschillende manieren te testen. Daarbij gingen ze een uitdaging niet uit de weg. En da’s maar goed ook, want als je een motor met 200 pk test, wil je toch graag weten of hij wel bruikbaar is.

Test in drie delen

Het eerste deel van de test verliep op een afgesloten circuit in het complex van de Las Vegas Motor Speedway. Stel je dit voor als een stratencircuit met geen al te egaal asfalt, maar dan wel op een open vlakte en helemaal afgesloten, inclusief curbstones en een pitlane.

Daarna was het tijd om de test te verleggen naar het ovaal van de Vegas Motor Speedway. Met de gekende schuine bankings en de bandensporen van de Nascars die in de muur gegaan zijn. Het doet je even nadenken als je aan 220 een bocht uitkomt. Het derde deel was een klassieke test op de openbare weg. Nu ja, voor zover je een rit door het Amerikaanse Valley of Fire National Park als 'klassiek' kan bestempelen ...

Belangrijkste nieuwe kenmerken

• Voor alle duidelijkheid: de Z H2 is geen gestripte versie van de Ninja H2, Kawasaki's supersonische GT. De Z H2 mengt de Sugomi stijl van Kawa’s Z serie met de supercharged technologie en een heleboel modelspecifieke eigenschappen. We overlopen eerst even de opvallendste kenmerken van de nieuwste Kawasaki:
  
  - 998 cc vier-in-lijn met compressor - 200 pk en 137 Nm
  - Supernaked met Sugomi stijl
  - Elektronisch gestuurde gashendel
  - Trellis buizenframe
  - Assist/slipper koppeling
  - TFT dashboard met smartphoneconnectiviteit
  - Tractiecontrole, launch control, cruise control, 4 rijmodi, ABS
  - Quickshifter
  - Brembo Monobloc remklauwen
  - Ledverlichting voor en achter
  

Verrassend goed

Het eerste deel van de test verliep op het zeer atypische circuit in het Las Vegas Motor Speedway complex. En meteen kregen we een verrassend beeld van de Z H2. In alle eerlijkheid, we hadden de Kawasaki minder goed verwacht op dit onderdeel. Bij een motor die een evolutie is van een vorig model kan je altijd in zekere mate inschatten wat je mag verwachten. De Z H2 heeft echter geen voorganger en op basis van wat we eerder ervoeren op de Ninja H2 en de foto's die we te zien kregen, hadden we ons de Z H2 anders voorgesteld: zwaarder sturend vooral, en brutaler op het gas. Natuurlijk fladderde de 238 kg zware 1000 cc niet over het circuit als een 600 supersport, maar het ging allemaal verrassend goed. En met 200 pk op een circuit, dat is altijd kicken!

Kracht alomtegenwoordig

Als niet-competitierijder met aardig wat circuitervaring voldeed de Z H2 op alle vlakken aan wat we nodig hadden; de grondspeling volstond altijd. Dat het tijdens de tweede testsessie - bij ons net zoals bij alle andere testrijders - een stuk vlotter ging, kwam doordat we de motor én het circuit beter kenden. We veranderden niks aan de instelmogelijkheden van de ophanging en stelden vast dat de Kawa zowel bij doorsnee sportief gebruik op het circuit als wanneer je echt gaat pushen gewoon heerlijk voorspelbaar is.

Compressor

Dat wil zeggen dat je hem heel goed aanvoelt en weet wat je mag en niet mag doen. Het blok doet het ook uitstekend bij gematigde snelheden en is zo lineair dat je het bijna als elektrisch mag bestempelen. Altijd en overal heb je kracht ter beschikking. Dat komt ook omdat een supercharger (of eenvoudiger: een compressor) niet werkt als een turbo, maar bij alle omwentelingssnelheden ondersteuning biedt (hij wordt immers aangedreven door de nokkenas).

Snel schakelen

Jongens, wat gaat dit ding hard. Als je echt aan het gas gaat hangen, vliegt het voorwiel in de eerste drie versnellingen altijd de lucht in. Het is dan ook heerlijk om in volle acceleratie een tikje op de goed werkende quickshifter te geven en het voorwiel onder een blijvende acceleratie weer (even) naar het asfalt te brengen.

Kick

Uit het voorgaande kan je afleiden dat de Z H2 een verrassende speelsheid heeft voor een motor met dit gewicht en dit vermogen. Je mag hem echter niet vergelijken met een pure sportieve naked. Er zijn nakeds die ontworpen zijn om zo goed mogelijk te presteren op een circuit en ook op de weg aanvaardbaar vlot rijden. De Z H2 moet je dus niet beoordelen op rondetijden, maar op de kick die hij je geeft. En eigenlijk is dat wat ons betreft nog altijd de belangrijkste parameter in deze test. Omdat die - in tegenstelling tot rondetijden - ook op de openbare weg van pas komt.

Ovaal

Die kick was er ook toen we een uurtje later het ovaal van de Las Vegas Motor Speedway op doken. Opvallend hier was de stabiliteit aan waanzinnig hoge snelheden. Op geen enkel moment ga je op het ovaal onder de 200 km per uur, met in ons geval pieken in de buurt van de 260. Het gebeurde zelfs een paar keer dat we aan 240 nog een tik tegen de quickshifter gaven om nog eentje op te schakelen. De Z H2 trekt zich ook in zesde zo hard vooruit, dat je het gevoel hebt nog te kunnen opschakelen.

Blijvende trekkracht

Op een ovaal van 2,4 km lang, een schuine hoek van maximaal 20° en een meter of 20 breed, heb je geen accuraat gevoel van snelheid. Met de trekkracht die de Z H2 nog biedt in zijn zes, is het dus niet abnormaal dat je aanvankelijk aan 240 per uur nog eentje wil opschakelen.

Naarmate je meer aan het ovaalrijden went, maken de twijfels plaats voor opwinding en slaag je er in om de Z H2 echt naar zijn limieten te pushen. En die liggen heel ver. Ook in deel twee van deze test scheerde het sensatieniveau dus hoge toppen.

Openbare weg

Wat ons met enig voorbehoud in het zadel deed wippen op de tweede testdag. Dan stond immers een dagje op de openbare weg gepland. Van Las Vegas naar het Valley of Fire National Park en terug. Een kleine 200 km op glooiende wegen en met adembenemende vergezichten. Met niet al te hoge snelheidslimieten en wetsdienaren die er op toezien dat die beperkingen gerespecteerd worden. Het ideale speelterrein voor motoren van Amerikaanse makelij. Je zou dus kunnen argumenteren dat dit voor de Z H2 zelfs minder de juiste habitat is dan een circuit.

Verrassend comfortabel

Wel, dan heb je het het mis. De nieuwste Kawasaki ontpopte zich hier tot je reinste powercruiser. Een motor die je onder alle omstandigheden de keuze biedt tussen - ten minste - drie versnellingen en voor een verrassend ontspannen rijhouding zorgt als je gewoon rechtop in het zadel blijft zitten. De - goed werkende - quickshifter dient hier niet om te 'shortshiften' om het voorwiel beneden te houden of om tijdswinst te boeken. Nee, hier is de quickshifter een extra tool om het comfort te verhogen. En dan is niet het vermogen het opvallendst, maar wel het koppel en de lineaire krachtontwikkeling van het blok eens je aan een luttele 3.000 opm rijdt.

Rijmodi

Gooi daar het overzichtelijke dashboard bij en de veel romiger gasrespons dan op de andere supercharged modellen, en je ziet dat de Z H2 ook een ander gezicht kan tonen. Eentje dat voor de meeste motorrijders vaker van pas zal komen dan de kwaliteiten aan 250 km per uur. Zowel de Road als de Sport modus is hier geschikt. En wie af en toe toch het voorwiel wat in de lucht wil houden, schakelt best over op de Rider modus. Opletten wel, want ook al is de Z lineair, het gaat soms wel heel hard vooruit. Dat voorwiel gaat snel hoger dan je denkt ...

Hyperbike?

Het is vooral goed om te weten dat die wegkwaliteiten ook bij normale snelheden duidelijk aanwezig zijn en het is een zeer deugddoende gewaarwording om te voelen dat je altijd net dat tikkeltje meer in de kast hebt. Ook als je aan snelheden rijdt die je je rijbewijs kunnen kosten. Maar als het rustig moet, dan kan de Z H2 dat perfect aan.

Vraag je maar eens af hoe vaak eigenaars van een Lambo of Ferrari voluit gaan met hun wagen. Antwoord: zelden of nooit. Maar toch zijn het supercars. Dus eigenlijk is de Z H2 ook een Superbike, maar dan in een andere zin van het woord dan we gewoon zijn. Dit is geen WK-winnende productieracer (zo heeft Kawa er trouwens ook eentje in huis), maar een motor die in een zò breed spectrum zò goed presteert dat de term hyperbike hier misschien nog het best op zijn plaats is. Het is een engel als het moet en een duivel als het kan.

Uithangbord

Gezien de kwaliteiten, de afwerking en de uitrusting is de prijs van 17.599 euro (versie met zwart frame) absoluut correct. Kawasaki gaat van deze motor geen gigantische aantallen verkopen, maar het selecte publiek dat er toch eentje koopt, mag zeker zijn dat het een motor met heel wat kwaliteiten en nauwelijks gebreken in huis haalt.


Maar omdat dit ook een uithangbord is en een motor die het imago van Kawasaki omhoog trekt en getuigt van de technologische knowhow van het merk, zal hij ook menig motorrijder doen dromen. En als de nieuwste Z te hoog gegrepen is, wordt het misschien wel een andere Z. En zo straalt de kwaliteit van de Z H2 af op het hele gamma. Op die manier is het nog niet eens zo gek van Kawasaki om een motor te bouwen waarvoor uitsluitend superlatieven op hun plaats zijn.

Technische gegevens Kawasaki Z H2

Motor
Type: vloeistofgekoelde viercilinder
Cilinderinhoud: 998 cc
Maximaal vermogen: 200 pk bij 11.000 opm
Maximaal koppel: 137 Nm bij 8.500 opm
Transmissie: 6 versnellingen
Eindoverbrenging: ketting


Rijwielgedeelte
Frame: Trellis frame, hoogwaardig staal
Voorvork: Showa Big Piston Fork, instelbare in- en uitgaande demping en veervoorspanning
Achterschokbreker: Showa monoshock op Unitrack link; uitgaande demping en veervoorspanning regelbaar
Remmen voor: dubbele semi-zwevende 320mm schijven met radiaal gemonteerde Brembo M4.32 monobloc 4-zuiger remklauwen
Remmen achter: enkele 260 mm schijf, tweezuigerklauw, ABS


Afmetingen
Wielbasis: 1.455 mm
Rijklaar gewicht: 238 kg
Zithoogte: 830 mm
Tankinhoud: 19 liter


Prijs
17.599 euro (zwart frame), 18.049 euro (rood frame) en 18.249 euro (groen frame)

https://www.kawasaki.be/nl/products