Test Aprilia Tuareg 660: als een (woestijn)vis in het water

Het segment van de lichte adventure bikes zit in de lift. Aprilia wil daar maar al te graag een graantje van meepikken, en dus hebben ze hun 660cc-platform omgebouwd tot de Tuareg 660. Die moet het de Yamaha Ténéré 700 en de KTM 890 Adventure moeilijk gaan maken. En hij mikt eigenlijk ook precies tussen die twee in.

Snel groeiende familie

De 660-familie krijgt bij Aprilia in een razend tempo uitbreiding. Na de RS en de Tuono wordt de aandacht met de Tuareg nu meer op offroad gelegd. Daarvoor worden de essentiële onderdelen wel uitgewisseld, zoals het chassis en het motorblok. Één op één worden die echter niet overgenomen, want het chassis wordt op wat zwakkere punten verstevigd en de tweecilinder in de Aprilia Tuareg 660 is iets anders afgesteld, met de nadruk op koppel bij lage toeren. Waar datzelfde motorblok in de RS en de Tuono dus eerder hoogtoerig is, blaft de Tuareg er onderin al stevig op los.

Complete uitrusting

Om de Tuareg klaar te maken voor het betere offroadwerk, krijgt hij Kayaba-veren met zowel voor- als achteraan een veerweg van 240 mm. Met andere woorden: daar kan je al eens een middelgroot gebergte mee oversteken. De Brembo-remmen zijn andere exemplaren dan op de RS en de Tuono, en reageren minder heftig op je rechtervingers. Nodig ook, om bijvoorbeeld op gravel een blokkerend voorwiel te vermijden. Toch bijten de remmen goed en voldoen ze prima voor het 204 kilogram rijklare gewicht van de Tuareg. Een beschermplaat, spaakvelgen en Pirelli Scorpion semi-offroadbanden maken het avontuurlijke pakket compleet.

Uitgebalanceerd

Op Sardinië valt er weinig te klagen over de wegeninfrastructuur, dus het wordt de Aprilia Tuareg 660 niet al te moeilijk gemaakt. Hij voelt licht aan, stuurt makkelijk en neutraal, en gaat zonder veel tralala op zoek naar zijn grenzen. Verwacht geen explosieve acceleraties van het 80 pk sterke motorblok, maar wel voldoende power met karakter. Verwacht geen flitsende stuurprecisie, maar wel een duidelijk insturende motorfiets. De Tuareg zal je nooit overrompelen. Het is een goed uitgebalanceerde machine die doet waar hij voor gemaakt is. Dat is een even grote kunst om te maken als een RSV4, die je eigenlijk alleen op het circuit kan gebruiken.

Elektronica

Standaard krijgt de Tuareg een dikke boterham elektronica aan boord om het je als bestuurder zo makkelijk mogelijk te maken. Zo beschikt hij over vier rijmodi die qua gasreactie behoorlijk van elkaar verschillen. De zachtere ‘Urban’ en iets agressievere ‘Explorer’ gebruik je op de openbare weg. In ‘Offroad’ worden tractiecontrole en motorrem zoveel mogelijk vermeden, terwijl ABS achteraan uitgeschakeld wordt. Je hebt ook de mogelijkheid om ABS vooraan af te zetten. Tot slot is er nog een ‘Individual’-stand waarbij je alle elektronica (tractiecontrole, motorrem, ABS en gasreactie) naar eigen wens kan instellen. Koppel dat aan de volledig instelbare veren voor- en achteraan, de aanpasbare voetbediening en de instelbare stuurhoek, en het mag duidelijk zijn dat je niks te klagen hebt.

Wisselende omstandigheden

Ondertussen krijgen we op een van de mooiste cols van Sardinië een heuse plensbui over ons heen. Bijzonder jammer, want het zou een leuke speeltuin geweest zijn voor de Tuareg. Toch blijft de Aprilia beheersbaar zijn bochten ronden en schenkt hij ons even veel vertrouwen als de weergoden nattigheid aan onze onderbroek. Als je de snelheid er wat in kan houden, blijf je beperkt droog. Het windscherm houdt het grootste deel van je lichaam uit de regen en wind. Je helm moet er wel stevig aan geloven. Gelukkig is de algemene zitpositie aangenaam en comfortabel, met bovendien een fijn zadel.

Bergachtig als het eiland is, verandert het weer gelukkig snel. Wolken maken plaats voor warme zonneschijn en het asfalt droogt snel op. Op een lang recht stuk kunnen we eindelijk eens volgas doortrekken richting toerenbegrenzer. Wat er dan gebeurt, is vrij speciaal. De acceleratie is behoorlijk stevig, maar nooit extreem. Toch krijg je kippenvel door de sensatie van het geluid. Als je de Aprilia Tuareg 660 helemaal opentrekt, klinkt de tweecilinder plots heel anders dan wanneer je op een normaal tempo rijdt. We kunnen dit het best omschrijven als een woest, metaalachtig geluid dat naarmate het aantal toeren per minuut de hoogte in gaat alsmaar intenser wordt.

Perfect te controleren

We verlaten de gebaande paden en zoeken zandwegen op. Daar zijn er behoorlijk wat van te vinden op Sardinië en de meeste zijn vlot berijdbaar. Ook hier valt meteen op hoe makkelijk de Tuareg zijn ding doet. Hij zal je nooit overweldigen met extreem veel grip of een extreme acceleratie. Nee, hij biedt je eerder extreem veel stabiliteit en extreem veel vertrouwen. Je durft vanzelf meer op de uitgebalanceerde Tuareg 660, en in de meeste gevallen lukt dat nog ook.

Lang rechtstaan is een makkie omdat het allemaal zo natuurlijk aanvoelt. Alles wat je aanraakt met voeten en handen reageert verfijnd op je input. De vering vergeeft veel en laat je zonder harde schokken door diepe plassen en over dikke stenen rijden. Op het laatste moment een snel uitwijkmanoeuvre doen? Geen probleem. Hard in de remmen voor een plots overstekende geit? Zonder gevaar.

Recht in de roos

We kunnen nauwelijks of zelfs geen negatieve punten aanduiden op de Aprilia Tuareg 660. Hij doet alles goed, zonder ergens in uit te blinken. Dat klinkt misschien als een wat saaie motor, maar dat is het helemaal niet. Aprilia positioneert de Tuareg duidelijk tussen de goedkopere Yamaha Ténéré 700 en de duurdere KTM 890 Adventure. Niet alleen qua prijs, maar ook qua uitrusting. Hij zit er precies middenin. Op een dartboard tussen de 20 en de 3. Vol in de bull’s eye dus, een schot in de roos!

Foto’s: Aprilia en MotoMedia

Klik hier om meer te weten over de Aprilia Tuareg 660 of surf naar motorprijzen.be om de motor te vergelijken met zijn concurrenten.