Overstappen van een auto naar een eenwieler: een uitdaging?

"Mijn twee dochters zijn in de wolken over mijn keuze”, zo begint Pierre lachend zijn verhaal. “En hun klasgenoten vinden me superhip als ze mij zien arriveren op mijn eenwieler.”

Genoeg van de files

Pierre combineert al twee jaar zijn eenwieler met de auto of het openbaar vervoer, afhankelijk van de dag. “Net zoals veel andere bewoners van de Brusselse rand vond ik de files echt onleefbaar geworden”, vertelt hij. “Toch kan ik niet volledig zonder auto, want op sommige dagen moet ik mijn dochters naar school brengen. Dus vroeg ik me af: wat is voor mij nu het eenvoudigste dagelijkse vervoermiddel?

Dat moest voldoen aan twee vereisten: ik moest het uiteraard kunnen meenemen in de auto, maar ook op het openbaar vervoer. De eenwieler bleek de ideale oplossing: dankzij de uitschuifbare handgreep kan hij overal heel makkelijk mee; ik kan hem zelfs tussen mijn benen houden op de tram. Hij neemt dus nauwelijks meer plaats in dan een diplomatenkoffertje; hij is alleen iets zwaarder.”

Te weinig fietspaden

Pierre zou zijn eenwieler nochtans graag gebruiken voor het volledige woon-werktraject. Hij biedt trouwens voldoende autonomie (gemiddeld 40 tot 50 km tussen twee oplaadbeurten) om elke dag probleemloos van en naar het werk te rijden.

“Helaas ben ik op een bepaald moment bijna verplicht om over te stappen op de tram. De meeste grote lanen beschikken immers maar gedeeltelijk over afzonderlijke fietspaden en met mijn eenwieler voel ik me niet veilig op de grote verkeersaders. De autobestuurders beginnen nog maar pas vertrouwd te raken met fietsers in het verkeer en ik merk duidelijk dat ze niet weten hoe ze zich moeten gedragen tegenover een eenwieler. Sommigen merken ons niet eens op en ik heb echt geen zin om risico’s te nemen.”

Een goedkope oplossing?

Bovendien is het een goedkope oplossing, benadrukt Pierre. “Een eenwieler heeft ongeveer hetzelfde prijskaartje als een goede fiets. Sommige modellen zijn goedkoper, maar minder sterk, en de batterij gaat minder lang mee, dus raad ik ze niet aan.” Pierre heeft het ook eens berekend: elke oplaadbeurt kost hem ongeveer 4 cent.

“Echt veel kun je dat toch niet noemen! En mijn eenwieler is ook een duurzaam vervoermiddel: de motor is slijtvast en mijn batterij heeft een levensduur van meer dan 2000 oplaadcycli. Ik moet maar één keer opladen per week, dus met zo’n batterij kan ik op beide oren slapen”, besluit hij lachend.

Gebruiksvriendelijk?

Pierre raadt beginners aan om de kneepjes van het vak te leren van een ervaren bestuurder.

“Er zijn vandaag speciale organisaties die cursussen aanbieden. Twee uur les volgen met een expert is al genoeg om de basisvaardigheden onder de knie te krijgen. Probeer het vooral niet op je eentje: ik heb dat wel gedaan en het heeft me meer dan twintig uur en een valpartij gekost voor ik in evenwicht bleef op mijn eenwieler. Het is een beetje zoals leren fietsen: zou je daaraan beginnen zonder advies te vragen aan een goede fietser?”

Noodzakelijke bescherming

Verder raadt Pierre aan om je goed uit te rusten tegen valpartijen.“Eenwielers mogen in principe maximaal 18 km per uur rijden. Maar zelfs met die snelheid kan een valpartij hard aankomen. Het belangrijkste zijn een paar handschoenen en polsbeschermers. Als je valt, val je altijd voorover en heb je automatisch de reflex om je handen uit te strekken. Ook een helm en elleboogbeschermers kunnen nuttig zijn, maar een echte must zijn ze niet.”

En, overtuigd?