Touring aan jouw zijde in Zuid-Frankrijk

Jawel, Touring was fysiek ter plaatse om gestrande klanten snel en efficiënt weer op weg te helpen. Van de Mont Ventoux tot op de camping aan de Middellandse Zee, onze wegenwachters stonden paraat.

‹

›

Het zuiden van Frankrijk is voor heel wat Belgen dé vakantiebestemming bij uitstek. De meeste landgenoten rijden de vele kilometers met hun eigen voertuig en rekenen op ons voor het geval het mis gaat.

Nieuw, sinds afgelopen zomer, is dat onze vertrouwde gele depannagewagens en sympathieke wegenwachters van Touring fysiek ter plaatse waren in het zuiden van Frankrijk. Hun opdracht: onze klanten efficiënter en sneller weer op weg helpen. Pechverhelping op zijn best!

Niks dan voordelen

De voordelen van onze aanwezigheid zijn legio. Voor Vlamingen betekende het alvast dat ze geholpen werden in hun eigen taal. Maar waar iedereen bij gebaat was, was dat heel wat herstellingen gewoon ter plaatse konden worden uitgevoerd. De Touring-klanten werden dus niet weggesleept en ook het inzetten van vervangwagens kon in grote mate vermeden worden.

Onze wegenwachters hadden trouwens een eigen werkplaats ter beschikking in het pittoreske l’Isle-sur-la-Sorgue. Een cardanas of remblokjes vervangen, een alternator plaatsen? Geen probleem! Ondertussen konden onze klanten op beide oren slapen en hun vakantie zonder zorgen verderzetten.

‹

›

We stuurden onze huisfotograaf een weekje mee op pad en hij kwam terug met een reeks foto’s (hierboven) die voor zich spreken. Maar ook onze wegenwachters en garagisten namen foto’s (hieronder) van hun avonturen ter plaatse. We belden 5 van hen op en dit is hun relaas.

België versus Frankrijk

Mensen depanneren in het zuiden van Frankrijk, dat is een heel ander verhaal dan mensen ter hulp snellen in eigen land. Voor een aantal van onze wegenwachters was het zelfs de eerste keer dat ze in Zuid-Frankrijk toefden.

Arnaud Binamé: “Voor mij was het een bijzonder fijn avontuur want ik was nog nooit in Zuid-Frankrijk geweest. Daar wakker worden om te gaan werken? Neen, dat is niet te vergelijken met België (lacht). En dan elke dag nieuwe plekjes ontdekken, onvergetelijk.”

Een gelijkaardig geluid bij Wim Eeckhout: “Ik was eerder terughoudend voor ik vertrok want ik ben meer een ‘Italië man’ (lacht). Maar ik heb mijn vrije tijd tijdens mijn drie weken in Zuid-Frankrijk kunnen doorbrengen met de familie. Ik moet toegeven, er is een nieuwe wereld voor ons opengegaan. Prachtige regio.”

Jeremiah Bultot: “Voor mij was het ook de eerste keer en we moeten er niet flauw over doen, het voelde toch wel een beetje aan als vakantie. En iemand helpen met zicht op de Middellandse Zee is niet bepaald hetzelfde als iemand uit de nood helpen in pakweg Charleroi (lacht).”

Werken in de Midi

Touring: Uiteraard moest er ook hard gewerkt worden. Wat waren de grote verschillen met uitzondering van het stralende weer en de fantastische omgeving?

‹

›

Sébastien Castelain: “De afstanden waren groter hé. Mijn dichtste klant bevond zich op 50 km, de verste op zo’n 200 km. In België is 30 km al ver. Maar het grootste verschil is dat we alles van A tot Z moesten doen.”

Wim: “Klopt. Waar we in België de mogelijkheid hebben om mensen naar de garage te slepen of beroep te doen op collega’s, moesten we er hier zelf voor zorgen dat onze klanten weer snel op weg konden.”

Arnaud: “We moesten diep graven naar oplossingen en heel inventief zijn. In België kunnen we terugvallen op een dichter netwerk en afslepen naar een garage was in Frankrijk geen optie omdat die toch allemaal volzet waren tot pakweg eind augustus.”

Jérôme Doussaint, die ter plaatse in de garage werkte, bevestigt: “Dat hebben onze wegenwachters goed gedaan hé (lacht). Veel klanten hebben ze niet naar mij gestuurd, maar de Touring- klanten die we wél in de garage hebben geholpen, die waren natuurlijk verrast dat ze door een landgenoot werden geholpen. Doorgaans konden ze hun voertuig dezelfde dag of de ochtend nadien weer oppikken. We hebben niemand moeten repatriëren en dat is een win-win voor iedereen, toch?”

Verrassing: Touring is onderweg!

Touring: Dat de Touring-klanten niet wisten dat er Belgische wegenwachters in Zuid-Frankrijk actief waren, leidde tot verwarring en grappige situaties, niet?

Sébastien (lacht): “Ze dachten eerst dat we Fransmannen waren met Belgische voertuigen.”

Wim (Nederlandstalige wegenwachter, nvdr): “Toen ik de klant belde dat ik eraan kwam, antwoordde die laconiek of ik wel wist dat ze in Frankrijk stonden. Hilarisch want die hadden op die plek uiteraard geen Vlaming verwacht.”

Jeremiah: “Ik moest het vaak zelf zeggen en dan moesten ze uiteraard lachen dat ik helemaal uit Brussel was gekomen om hen uit de nood te helpen. Als ik een klant belde en zei dat het twee uur kon duren vooraleer ik ter plekke was, reageerden ze rustig. Dan gingen ze nog eens gaan wandelen of zwemmen. Kijk, de mensen zijn op vakantie en dan zijn ze niet gehaast. Bij aankomst waren ze compleet relaxed én verbaasd dat er een landgenoot voor hun neus stond.”

Arnaud: “Ik had een klant die mijn nummerplaat wél had gezien en die zei: ‘amai, Touring staat hier rap’. Het ijs was meteen gebroken.”

Wim: “De mensen waren natuurlijk in vakantiestemming, dus als ze wat langer moesten wachten, was dat geen enkel probleem. Een klant vroeg mij of ik mijn zwembroek bij had. Ik had nog geen nieuwe oproep binnengekregen en hij stelde voor dat ik bij hen kon wachten. Ik had mijn zwembroek toch wel niet bij zeker???”

Sébastien: “Ik had een depannage op mijn laatste werkdag en de klant stuurde mij de ochtend nadien een sms-je om mij een veilige reis huiswaarts te wensen. Dat doet deugd.”

Jérôme: “Ik werkte in de garage samen met een Fransman, we hadden elk onze brug. En plots stond de voorzitter van de raad van bestuur van Touring voor mijn neus! Hij kwam persoonlijk een kijkje nemen en dat was toch wel erg bijzonder. Hij kwam ook net op het moment langs dat ik een Belgische klant aan het helpen was, dus ook voor hen was dat een speciaal moment. Enfin, dat was het zeker voor mij (lacht).”

Collegialiteit staat centraal

Onze wegenwachters werkten enkel tijdens de dag waardoor ze de mogelijkheid hadden om in hun vrije tijd of na de werkuren met andere collega’s op te trekken. Voor alle duidelijkheid: ze verbleven niet allemaal op dezelfde plek maar ruim 200 km en verder van elkaar. En toch zochten ze elkaar op.

‹

›

Jeremiah: “Tijdens mijn 3 weken ter plaatse had ik 6 dagen verlof en dat gaf mij de gelegenheid om op te trekken met de collega’s die ik niet of amper kende. Dat was goed voor de groepssfeer en ik heb ook veel bijgeleerd.”

Wim: “Ik verbleef in het dorpje waar ook onze garage was gevestigd en daardoor kon ik ook af en toe een handje gaan helpen. Zo had ik altijd iets om handen en kon ik mijn collega ter plaatse beter leren kennen.”

Jérôme: “De Fransman met wie ik de garage deelde, was een fijne kerel. Hij trakteerde aan het einde van de werkdag steevast een glas want ik verbleef op nog geen 2 minuten van de garage. In de garage zelf hielpen we elkaar en kregen we door de aard van onze werkzaamheden een vriendschappelijke band.”

Wim gaat nog een stap verder: “Door de collega’s ter plaatse beter te leren kennen, zijn we echte vrienden geworden. De sfeer zat meteen goed; er stroomt duidelijk ‘Touring-bloed’ door onze aderen. Ik heb geen idee wie de screening doet van de wegenwachters die voor Touring willen komen werken, maar die persoon levert uitstekend werk af. De sfeer onder de collega’s was ronduit top!”

Onze pechverhelpingsformules

Meer weten over onze pechverhelping in België en daarbuiten? Vergelijk onze formules. Wie weet kom je volgende zomer een van onze wegenwachters tegen als je door Zuid-Frankrijk rijdt. Bij pech helpen ze jou met de glimlach verder en als er geen problemen zijn, zwaai eens!