Image
cowboy

De Cowboy e-bike heeft sinds zijn lancering in 2017 heel wat stof doen opwaaien. De elektrische fiets werd ontworpen in België, kaapte enkele designprijzen weg en is niet zo gek duur. De hamvraag blijft echter: hoe rijdt ie in de dagelijkse praktijk?

Voor ik mijn persoonlijke ervaring uit de doeken doe, som ik even de belangrijkste kenmerken van de Cowboy e-bike op:

  • Lichtgewicht e-bike van 16 kg
  • Afneembare 10 Ah - 360 Wh accu, autonomie groter dan 70 km
  • 36 V 250 W achterwielmotor zonder versnellingen maar met koppelsensor
  • Overbrenging via tandriem
  • Bediening via app op eigen smartphone
  • Prijs: vanaf 1.990 euro

Design award

Dat de Cowboy e-bike een prijs als de Red Dot Design Award in de wacht heeft gesleept, zal je niet verbazen. Bekijk ’m gewoon even. Minder is meer, moet het motto aan de tekentafel geweest zijn. De uitneembare batterij – doorgaans een doorn in het oog bij e-bikes – is naadloos in het frame verwerkt. Idem dito voor de fietslichten voor en achter. Een versnellingsapparaat en bijhorende hendels ontbreken simpelweg, wat ook geldt voor de staander, vering, fietsbel, spatborden, …

Image
cowboy

Al die zaken die fietsen praktisch en comfortabel moeten maken, vallen op door hun afwezigheid. Een gedurfde keuze die het design van de fiets letterlijk naar een hoger niveau tilt. Keerzijde van de medaille is uiteraard dat je in de praktijk compromissen moet sluiten. Je zal je Cowboy altijd tegen een muur of in een fietsenrek moeten parkeren. Van veercomfort kan je enkel spreken als je de banden niet te hard oppompt. En een regenrit levert je op zijn minst een nat achterwerk op. Die laatste kritiek is trouwens zo vaak geuit dat de fabrikant nu ook optionele spatborden aanbiedt.

Image
cowboy

Uitpakken wordt klussen

De Cowboy e-bike is ook op een ander vlak anders dan de anderen. Je haalt ‘m niet bij de fietshandel om de hoek. Je bestelt een Cowboy online en hij wordt netjes bij je thuis geleverd in een gigantische doos. Daarin vind je niet alleen de fiets, maar ook een paar inbussleutels die je nodig hebt om het stuur recht en het zadel op hoogte te zetten. De meegeleverde steeksleutel helpt je om de pedalen te monteren. Uitpakken wordt dus een beetje klussen, maar wees gerust: ook minder handige Harry’s met twee linkerhanden klaren deze klus.

Voor je echt op pad kan gaan, moet je ook een smartphone-app installeren en via Bluetooth connecteren met de fiets. Dat hebben we in de praktijk niet getest, omdat onze test e-bike al verbonden was met een meegeleverde iPhone. Wij zetten de Cowboy dus meteen aan met de app en monteren de smartphone vervolgens op de Quad Lock smartphonehouder, een accessoire dat we aan alle fietsers kunnen aanbevelen.

Image
cowboy

Smartphone noodzakelijk

Het aantal functies van de Cowboy-app is beperkt, maar ze zijn wel onontbeerlijk. Je hebt de app en dus ook je smartphone altijd nodig om de elektrische ondersteuning van de fiets aan te zetten (wat ook geldt voor de verlichting trouwens). Heb je je smartphone niet op zak of is de batterij leeg, dan zal je zonder het spreekwoordelijke duwtje in de rug naar huis moeten fietsen. Op zich valt dat beter mee dan op een klassieke elektrische fiets, dankzij het lagere gewicht. Maar dat je zelfs je fietslicht niet kan aanzetten, doet ons toch even de wenkbrauwen fronsen. Of beter: twee keer nadenken voor we met een bijna lege smartphone op stap gaan. Loopt je smartphone leeg tijdens een rit, dan kan je gewoon elektrisch blijven fietsen … maar kan je je fiets niet uitzetten tot je smartphone weer is opgestart.

Image
cowboy

Voor de conservatieve homo sapiens klinkt de vorige paragraaf als gruwel en horror. Laten we daarom ook even de positieve keerzijde van die connectiviteit bekijken. Dankzij de smartphone-app kan je je fiets makkelijk lokaliseren met de Find my bike functie. Navigeren naar je bestemming kan uiteraard ook. Minder alledaags, maar misschien nóg interessanter, is de mogelijkheid van Cowboy (de fabrikant dan) om de fiets vanop afstand te resetten, updaten of lokaliseren. Dat doet een beetje denken aan de ervaring van Tesla-rijders. Ook die getuigen van regelmatige software-updates waarmee de rijervaring telkens verbetert. Je mag de Cowboy-fiets dus niet louter beschouwen als een stuk hardware. Ook de software is van belang en die blijft evolueren, met dank aan de app en de connectiviteit.

Image
cowboy

Ervaring op de weg

Genoeg in het ijle gepraat en geschreven. Hoe rijdt die Cowboy nu? Als vanzelf, van bij de eerste pedaaltrap. Zoals aangehaald vind je geen versnellingen op deze e-bike, en dus zet je de pedaal dus best op driekwart hoogte als het licht op rood staat. Zo kan je het makkelijkst die eerste omwenteling rond krijgen, zonder al te veel inspanning. De ondersteuning van de elektrische motor gaat naadloos de hoogte in naarmate je meer druk op de pedalen zet. De koppelsensor lijkt erg gevoelig te zijn en de instructies ongefilterd en snel door te geven aan de elektrische motor. Je ondervindt dus geen schokken in het begin (vanuit stilstand) en aan het einde (bij 25 km/u) van de ondersteuning. Overigens kan je in de app aflezen hoeveel vermogen de fiets zelf bijlevert aan je eigen krachtontwikkeling.

Sportief

In de marge geven we graag mee dat je de ondersteuning ook kan opdrijven tot 30 km/u. Je hoeft in de app enkel aan te geven dat je je op privéterrein bevindt en dus niet langer moet voldoen aan de EU-richtlijn die voorschrijft dat een elektrische fiets (en dus geen speed pedelec) geen ondersteuning mag bieden boven de 25 km/u als je hem gebruikt op de openbare weg. Dat gezegd zijnde: je kan met de Cowboy vlotjes snelheden boven de 25km/u aanhouden als de wind wat meezit en je beentjes getraind zijn. We haspelden zonder verpinken een sportieve jaagpadrit af met een gemiddelde van 27 km/u, waarbij de motor slechts sporadisch ondersteuning moest bieden. Het geheim? Zijn lage gewicht, efficiënte transmissie én lage rolweerstand.

Rijcomfort

Het zal je aan de beelden wel opgevallen zijn dat de zithouding op de Cowboy best sportief is. Lees: de armen ver vooruit, de romp relatief dicht bij de bovenste buis. Vergelijk het met de houding op een doorsnee mountainbike of racefiets, met de handen bovenop het stuur. Zo klief je uiteraard wat aerodynamischer door de lucht, maar het is een houding waaraan je even moet wennen als je je fietskilometers doorgaans aflegt op een fiets met een rechtop-zitpositie. Let wel: een sportieve fietshouding heeft ook andere voordelen dan de eerdergenoemde aerodynamica. Je zitvlak, benen en heupen draaien soepeler rond en je lichaamsgewicht wordt verdeeld over zitvlak én polsen. Vooral bij langere ritten zijn dat niet te miskennen voordelen in vergelijking met de rechtop-zitpositie.

Image
Cowboy

Het gemis aan veringen in voorvork en zadel kan je gedeeltelijk opvangen door de bandendruk iets te verlagen. Je verhoogt daar weliswaar de rolweerstand mee, maar wint er duidelijk mee op vlak van comfort. De 42 mm brede Panaracer Gravelking banden boezemden aanvankelijk niet veel vertrouwen in toen de weergoden me trakteerden op een fikse hagelbui. Het profiel op die banden is zo fijn dat ze me even deden denken aan slicks. Onterecht, zo bleek, want het vertrouwen groeide weer met de kilometers in het nat. ‘Off road’ moet je er echter niet mee gaan.

Scherp sturend

De Cowboy e-bike komt voorlopig maar in één maat, die het midden houdt tussen Medium en Large. Voor de kenners van fietsmaten: combineer een stack van 550 mm en een reach van 380 mm met een wielbasis van 1.084 mm, en je krijgt een idee van de fietshouding. Voor alle andere lezers: ben je tussen de 170 en 195 cm groot, dan zal je een zadelhoogte vinden die een aanvaardbare houding oplevert. Let wel: hoe langer je benen, hoe hoger je zadel moet en hoe sportiever je houding wordt. Het stuur kan namelijk niet omhoog, tenzij je gebruikmaakt van een andere stuurpen.

Image
cowboy

Voor mijn 1 meter 80 leverde de zithouding geen problemen op, integendeel. De houding is prettig sportief, een tikkeltje gedrongen zelfs. Het stuurgedrag vraagt wel enige gewenning. De Cowboy neigt naar overstuur en snijdt de bochten dus korter aan dan ik gewend ben. Of dat ligt aan de geometrie van de fiets, het relatief smalle stuur of de banden, daar ben ik niet uit geraakt. Het went wel, zoveel is zeker. Net als het feit dat ik steeds vlotter met de Cowboy door de urban jungle laveer. Gelukkig is de Cowboy e-bike voorzien van goed doseerbare, hydraulische schijfremmen die je in geen tijd tot stilstand brengen. Dat het achterlichtje bij zo’n remmanoeuvre gaat flikkeren, is mooi meegenomen voor het achteropkomend verkeer.

Image
cowboy

Verdict

De gustibus et coloribus non est disputandum – het is een van de schaarse zinnetjes die ik uit de lessen Latijn onthouden heb. Het wil zoveel zeggen als: over kleuren en smaken valt niet te twisten. De Cowboy kan je alvast krijgen in alle kleuren, zolang het maar matzwart is. En over zijn looks hoef je niet te discussiëren. Daar hou je van, of net niet. Al stel ik me wel de vraag of dat laatste echt kan.

Met deze Cowboy willen wij graag gezien worden, maar dat is niet de voornaamste reden waarom we fan zijn. De bijzonder geslaagde trapondersteuning in combinatie met de versnellingsloze rijervaring is dat wel. Ze tovert spontaan een glimlach op ons gezicht. Je wordt letterlijk goed gezind van een rit met deze e-bike. Na een korte gewenningsperiode ga je ook het snedig stuurgedrag appreciëren. Toegegeven, je sluit een paar compromissen op vlak van gebruiksgemak en moet echt wel denken aan die opgeladen smartphone.

Of ie zijn prijskaartje van net geen 2.000 euro waard is? Zeker en vast, als je ’m maar vergelijkt met zijn échte concurrenten. Denk aan de VanMoof Electrified S2 (3.395 euro) en de Ampler Curt (2.890 euro), die toch een pak duurder zijn. Of de Cowboy ook een e-bike voor jou is, kan je overigens het best uitmaken aan de hand van een testrit. Cowboy voorziet die mogelijkheid op zijn website. Profiteer ervan. Wij gaan ondertussen nog een eindje Cowboy-rijden. Yihaa!

Image
cowboy

Lees de test over de Cowboy in de Touring Magazine.